Szkoła jogi we Wrocławiu. Praktyka według metody B.K.S. Iyengara
Copyright © 2019. Szkoła jogi we Wrocławiu Joga na Biskupinie. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Joga we Wrocławiu
HISTORIA JOGI
Pieczęci z postacią w pozycji jogi - pozostałości prastarej cywilizacji Saraswati znalezione w dolinie Indusu. Cywilizacja Indusu-Saraswati, była pierwszą historyczną cywilizacją na obszarze subkontynentu indyjskiego. Rozwijała się w indyjskiej epoce brązu, w okresie 3300 do 1300 p.n.e. Kultura Saraswati była jedną z pierwszych na naszej planecie, jest starsza niż Egipcjan czy Sumerów. Znaleziska dowodzą, że praktyka jogi sięga początków dziejów ludzkości.
JOGA W OKRESIE NOWOŻYTNYM
Na przełomie XIX i XX wieku mistrzowie jogi zaczęli podróżować na Zachód przyciągając uwagę i znajdując naśladowców. Początek tego okresu dał Swami Vivekananda w 1893 r. w Chicago. Jego wykłady na temat jogi i uniwersalności religii świata zachwyciły słuchaczy. W latach 1920-1930 Tirumalai Krishnamacharyia, Swami Sivananda i inni mistrzowie jogi wypromowali w Indiach Hatha Jogę. W 1924 Krishnamacharya otworzył pierwszą szkołę jogi w Mysore. Wykształcił trzech uczniów, którzy przekazali następnym pokoleniom jego dziedzictwo: B.K.S Iyengara, TKV Desikachara i Pattabhi Joisa.
B.K.S. Iyengar stał się jednym z najwybitniejszych współczesnych nauczycieli jogi. Nauczał i praktykował ponad 70 lat. Dzięki niemu uprawianie jogi stało się powszechne w Europie i Ameryce. Wypracowany przez niego sposób ćwiczeń nazwany został „metodą B.K.S. Iyengara”. Jest to najbardziej rozpowszechniony na świecie sposób praktykowania jogi. W 1966 roku opublikowano "Światło jogi" Iyengara – książkę opisującą wykonania klasycznych wersji asan oraz podstaw Pranayamy. Stanowi ona kanon wiedzy na temat asan. W 1981 roku opublikowano jego następną książkę "Światło Pranayamy". Obie książki uznano jako współczesną klasykę i przetłumaczono na wiele języków. B.K.S. Iyengar zmarł w Punie 20 sierpnia 2014.
JOGA POST-KLASYCZNA
Filozofia jogi stopniowo zmieniła perspektywę spojrzenia na miejsce człowieka w otaczającym świecie. Wyzwolenie od otaczającej rzeczywistości przestało być celem, stało się nim zaakceptowanie otaczającego świata takim jakim jest i nauczenie się życia tu i teraz.
Kilka wieków po Patańdźalim mistrzowie jogi uznali, że nie tylko umysł, ale również ciało fizyczne jest niezbędnym środkiem do osiągnięcia oświecenia. W tym celu stworzono system praktyk mających na celu doskonalenie ciała, odmłodzenie organizmu i przedłużenie życia. Joga ma pomóc oczyścić ciało i przełamać ograniczenia umysłu, które implikują i wiążą nasze fizyczne istnienie. Rozwój praktyki z uwzględnieniem tych fizyczno-duchowych połączeń doprowadził do powstania Hatha Jogi.
JOGA KLASYCZNA
W pre-klasycznej formie, joga była mieszaniną różnych pomysłów, przekonań i technik, często sprzecznych ze sobą. Okres klasyczny systematyzuje jogę. Dokonał tego Patańdźali w jogasutrach. Przyjmuje się datowanie ich na II wiek pne.
Patańdźali przedstawił praktykę jogi jako ośmiostopniową ścieżkę, określając kroki i etapy prowadzące do oświecenia, uzyskania Samadhi - medytacyjnego pochłonięcia. Samadhi nie polega na izolacji od świata, ale na takim zjednoczeniu z nim, w którym impulsy zjawisk zewnętrznych nie przyciągają uwagi. Samadhi polega na osiągnięciu niezmąconego stanu wewnętrznego dzięki umiejętności oddzielenia siebie od wszystkich bodźców zewnętrznych. Patańdżali uważany jest za ojca jogi. Jego Joga-Sutry mają silny wpływ na większość współczesnych stylów jogi.
Można powiedzieć, że celem jogi w obu jej okresach Pre-Klasycznej i Klasycznej było osiągnięcie odpowiedniego poziomu jaźni, uwolnienia się od więzi z otaczającym światem poprzez praktyki medytacyjne i mentalne - praca ze świadomością, procesem myślowym i intuicją.
JOGA PRE-KLASYCZNA
Początki jogi wywodzą się z cywilizacji Indusu-Saraswati żyjącej w północnych Indiach ponad 5000 lat temu. Słowo „joga” wzmiankowane było po raz pierwszy w Rygwedzie, najstarszym zbiorze świętych Wedów, hymnów do Bogów, używanych przez wedyjskich mnichów. Teksty ułożono w sanskrycie. Datowane są umownie na okres 1500-500 p.n.e. Filozofia jogi powoli i systematycznie tworzona była przez Braminów (członkowie Warny - najwyższej klasy kapłańskiej) i Ryszich (wędrowni leśni mędrcy, poeci, wróżbici, asceci). Ich pracę dokumentuje ostatnia część Wed nazwana Upaniszady datowanych na VIII-II w. pne.
Najbardziej znanym tekstem opisującym filozofię ówczesnej Jogi jest Bhagawadgita, pieśń napisana około III w. pne. Rygwedy przetrwały nie dzięki przekazom pisanym, ale dzięki ludzkiemu umysłowi. Przekazywane były ustnie i przechowywane w pamięci przez kolejne pokolenia rodów bramińskich. Przetrwały w ten sposób tysiące lat zanim je spisano. Do dziś dnia w niektórych miejscach Indii kultywowana jest tradycja recytacji. Są ludzie, którzy Rygwedę znają na pamięć i potrafią ją płynnie recytować.
Joga na Biskupinie